به نام خداوند جان و خرد
انا لله و انا الیه راجعون
«سعی من بر این است که قوانین را محترم شمارم و نظم را نگاه دارم، ولی این شکیبایی نیز برای خود حدی دارد. همین که با ستمی آشکار روبرو شوم، در پشت سدهای شهرت و رسم و رویه قضایی و صنایع ادبی و منطقی فرو نمی مانم. از هر وسیله که علم حقوق در اختیارم نهاده است بر آن قاعده می کوبم تا از رونق و جلا بیفتد. اگر بتوانم از آن می گذرم و، اگر چندان صریح باشد که وامانم، سرافرازم که با ظلم در افتاده ام. آسودگی ام آن جاست که غباری بر چهرۀ عدالت نبینم ... چه کنم حرف دگر یاد نداد استادم»
مقدمۀ استاد بر چاپ دوم کتاب حقوق خانواده.
اینک که این چند سطر را می نویسم دقایقی بیش از شنیدن خبر مرگ استادم دکتر ناصر کاتوزیان نمی گذرد؛ بی نهایت غمگین و متالمم. استاد به من درس مروت، استادی، بزرگمنشی، استقلال، استقامت در کسب علم و دانش، پایمردی در حل مشکلات و مسائل، روش نیکوی تحقیق و پژوهش، بی طرفی در مقابل علم و دانش، توجه به فرهنگ ملی و سنن ایران و حقوق ملت و شهروندان، صلابت پژوهش، اصالت تحقیق، دقت در آموزش، خوش خلقی، خردورزی، رادی، راستگویی و بسیاری منش ها و صفت های نیکو عرضه کرد. اینجانب در این مدت تحصیل و تعلم از ایشان جز نگرش عمیق و ارتفاع قلۀ علمی و اخلاقی ندیدم. از خداوند می خواهم توفیقی دهد تا راهش را همگان ادامه دهند.
روانش شاد
11/6/1393
حسن محسنی
